Το καμπαναριό κτίστηκε το 1882, χρονιά που είναι  χαραγμένη σε πέτρινη πλάκα ψηλά στον τοίχο του, στη ΒΔ πλευρά του. Στο εσωτερικό κοίλωμα της στέγης είναι γραμμένη η ημερομηνία 21 Μαΐου 1882.   Στοιχεία που διασώθηκαν και μεταδόθηκαν προφορικά, λένε πως στο καμπαναριό δούλεψαν κτίστες από τη Βροντού Σερρών. Ήταν και ένας δικός μας κτίστης, ο προπάππος του Γιώργου Καράκιολη.

Μία καμπάνα συνδεόταν με σχοινί με το σπίτι του Τόλιου(επώνυμο που εξέλειπε), για να ξυπνάει κατά τις τρεις τη νύχτα   τους εργάτες που δούλευαν στα καρβουνιάρικα (στη συγκέντρωση και απανθράκωση ξύλων) στο Μπέλες.  Η μικρότερη καμπάνα καθημερινά πρωί και απόγευμα καλούσε τους μαθητές στο σχολείο.

Στο υπόγειο του καμπαναριού ήταν παλιά το οστεοφυλάκιο. Στη στέγη γύρω από τον πέτρινο Σταυρό είχαν φωλιά οι πελαργοί που κάθε χρόνο με τον ερχομό τους προμήνυαν και τον ερχομό της άνοιξης . Τώρα ο πέτρινος Σταυρός έγινε μεταλλικός και η φωλιά καταστράφηκε. Απ’ τα παράθυρα έδεναν σχοινιά και αναρριχιόνταν νέοι του χωριού ανήμερα της γιορτής του Αγίου Γεωργίου(έθιμο που σταμάτησε).

Αποσπάσματα από κείμενο του Γιώργου Ηλ. Κέππα